Sunday, February 7, 2010

සිහිනයක කවියක්


දෙපා නැති සිහිනයට ඉගිලෙන්න
මුදාළමි රෑ අඳුර අතරින්ම
එපා ඔබ ඇසින් තරු දල්වන්න
තියා හිස කවියකට නිදියන්න



සඳ ළඟින් ඇඟිලි බැඳ නවතින්න
පමා වී එන සුළඟ පිළිගන්න
සිසිරයේ අලුත් මල් සිපගන්න
පියඹනා සිහිනයට ඉඩදෙන්න



පින්සලත් කඳුළින්ම පොඟවන්න
සිහිනෙටත් ඒ පාට තවරන්න
ඉර්තුවෙන් ඉර්තුවට පියමැන්න
මගෙ හිතත් රැය තරම් කළුවන්ය



සෙවණැලිත් යන විටෙක නිදියන්න
මට හොරෙන් ඉටි පහන් දල්වන්න
අලුයමෙත් දොර කවුළු හැරලන්න
අතැ'ඟිලිත් සීතලයි හිම මෙන්ම



රහසින්ම වැහි කුළට අමතන්න
වැහි එන්න පෙර හිතට ගුලි වෙන්න
මගෙ නින්ද ඔබ බින්ද පමණින්ම
පුළුවන්ද සිහිනෙකට නවතින්න..?

3 comments:

  1. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  2. Thanks for your ever loved , comforting poetry !!!

    ReplyDelete