සිහිනයක කවියක්

දෙපා නැති සිහිනයට ඉගිලෙන්න
මුදාළමි රෑ අඳුර අතරින්ම
එපා ඔබ ඇසින් තරු දල්වන්න
තියා හිස කවියකට නිදියන්න



සඳ ළඟින් ඇඟිලි බැඳ නවතින්න
පමා වී එන සුළඟ පිළිගන්න
සිසිරයේ අලුත් මල් සිපගන්න
පියඹනා සිහිනයට ඉඩදෙන්න



පින්සලත් කඳුළින්ම පොඟවන්න
සිහිනෙටත් ඒ පාට තවරන්න
ඉර්තුවෙන් ඉර්තුවට පියමැන්න
මගෙ හිතත් රැය තරම් කළුවන්ය



සෙවණැලිත් යන විටෙක නිදියන්න
මට හොරෙන් ඉටි පහන් දල්වන්න
අලුයමෙත් දොර කවුළු හැරලන්න
අතැ'ඟිලිත් සීතලයි හිම මෙන්ම



රහසින්ම වැහි කුළට අමතන්න
වැහි එන්න පෙර හිතට ගුලි වෙන්න
මගෙ නින්ද ඔබ බින්ද පමණින්ම
පුළුවන්ද සිහිනෙකට නවතින්න..?