කළු අළු සහ තරු

සිතක
චිතකය මත
මතක අළු
විසිරෙයි

සඳක
මළකඳ
අවකාශයේ
වැතිරෙයි

ළඟ ළඟම එන
සුළඟට
තුරුපතක්
බියවෙයි
බිම හොවා
හිස
සැඟවෙයි

උල්කාවක්
වෙසින්
වල්ග තරුවක්
ගිලිහෙයි
එයින් තරු
ඇහැරෙයි


ඉතින් හිත
හිතින් පමණක්
වැළපෙයි