විවර නොකෙරුණු කවක මුද්‍රාව

කැබලි අත් අකුරු යළි එකතු කොට
අබලි සිතුවිලි එතුළ පොහොණි කර
කසළ කඩදාසියක හිස් ඉඩක
ගලප ගලපා පරණ වචන පෙළ
ප්‍රේම කවියක් මම
දැන් ලියා එව්වොත්
ඔබට වෙන්නට හැකිද මුද්‍රාව..?


අඳුරු හිඩැසකින් මතු වී එවිට
පුරුදු මංලකුණු අතරින් නැවත
කුහුඹු පා තුඩු තරම් සිහිනියට
අකුරු අතරින් දිවෙන සිහිනයට
අහම්බෙන් හෝ ඔබ
ආදරෙයි කිව්වොත්
එයයි සිත සිල් බිඳෙන ගාථාව...


පිටපතින් පිටපතට පිට පනින
දෙබසකට නවතින්න අඬගසන
නියඟයෙන් නියඟයට පණ ලබන
ජීවිතේ සිහිල් මිටියාවතට
අලුත් ගිම්හානයක්
හෙට උදා වූවොත්
ඔබ වෙයිද යළිත් එහි නිද්‍රාව...?



*           *          *
 රසික ජයකොඩි 18 -05-2014