Wednesday, February 17, 2010

කළු අළු සහ තරු


සිතක
චිතකය මත
මතක අළු
විසිරෙයි

සඳක
මළකඳ
අවකාශයේ
වැතිරෙයි

ළඟ ළඟම එන
සුළඟට
තුරුපතක්
බියවෙයි
බිම හොවා
හිස
සැඟවෙයි

උල්කාවක්
වෙසින්
වල්ග තරුවක්
ගිලිහෙයි
එයින් තරු
ඇහැරෙයි


ඉතින් හිත
හිතින් පමණක්
වැළපෙයි

2 comments:

  1. ලස්සනයි රසික.
    තව ලියන්න.

    /බිඟුවා...!

    ReplyDelete