Monday, March 1, 2010

නිලාවේලියේ රැයක්


දිගාරින්නට අවසර...
මලානික සඳවත
නිලාවේලියෙ වැලි මත

යන එන වැලි කෙළින
සිනා ඉරි ඇඳ තුටුවන
ආගන්තුක මුහුණු මිස
නිනව් නැති හිත පිරිමැද
රිදුම් දෙන තැන් සනහන
කෙනෙක් මෙහි ඉතිරිව නැත..

දළ රළ පෙළ සමග
හැපී හිනැහෙන අය මිස
රැළි නැගෙන වෙරළ'ත
ඉකි බිඳින සරතැස
විමසන කෙනෙක් මෙහි නැත..

අරුණු දොරකඩ රන'ඹර..
මළහිරු අඳින ලා රත..
බලා සැනහෙන අය මිස
වැන්දඹු කළුවරට
පෙම් කළ කෙනෙක් මෙහි නැත..

කියාගන්නට බැරි දුක
තියාවිත් මේ කුළු යට
දිගාරිනු මැන සඳවත
මලානික හදවත
නිලාවේලියෙ වැලි මත..


නිලාවේලියේදීය
14.01.2010

2 comments:

  1. ලස්සනයි..
    වැන්දඹු කළුවරට අමාවකට හැරුනාම හැමදාම සඳ සාවී ආදරෙයි.

    /බිඟුවා...!

    ReplyDelete
  2. Your exact way of simply authenticated poetry !!!!No other for sure ...Good luck always ...

    ReplyDelete