ප්‍රේමයේ කළාලය

ප්‍රේමයේ කළාලය එලන්න
ජීවිතේ වළාකුල වැහෙන්න



තරු ඇසක් අතින් පොඩි කරන්න
රතු වෙයිද ළං වෙලා බලන්න



තනි සඳට ගුලි වෙලා නිදන්න
ගිනි සිසිල යටින් පිණි ඉහින්න



නිම් වළල්ලටම ඔබ ඇදෙන්න
දුම් වළල්ලක් විලස රැඳෙන්න



ප්‍රේමයේ කළාලය එලන්න
මේ රැයේ මගේ ළය සිඹින්න





රසික ජයකොඩි
එක්තරා රැයක

පෙබරවාරිය?

( ලංකා පත්තරේ කර්තෘ චන්දන සිරිමල්වත්ත පොලිස් කූඩුවේය. ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ තාමත් අතුරුදහන් ය. ඒ අතරේ ලංකා පුවත්පතට අද දහවල් සීල් තබන ලදී)

මිතුර අද සිට පෙබරවාරිය
සයුර ගිනිබත් කරයි සූරිය
මියෙන මලකට කොහෙද වීරිය
සිහින වලටත් ඇඳිරි නීතිය


රජ අණින් පළඳවා ප්‍රීතිය
සිනා මුහුණෙන් පිරෙයි වීදිය
නිශාචරයන් හොරෙන් ආගිය
බූට් සළකුණු පසට හා විය


මල් වෙඩිල්ලෙන් ළය දෙබෑ විය
අකීකරු කවියද නිමා විය
පන්හිඳක් මා අතට දී ගිය
මිතුර නුඹ දැන් හරිම ඈතය


සිංහාසනය යට ගලාගිය
මුත්‍රාවලින් තෙතය රාත්‍රිය
උට්ඨාන වෙයි මරණ භීතිය
මුද්‍රා තබමි මගේ ගීතය

දිනපොත සහ හදවත

පැරණි දිනපොත ගෙන'තට
ඉරුණු පිටුවක් පෙරළමි
මැකුණු අකුරක් ගළපමි


නිදන නදියක රැළි මත
සිහිනයෙන් පය තබනෙමි
දිය පිට මෙතෙක් සපැමිණි
පියවර ලකුණු සොයනෙමි


ගෙවෙන්නට පෙර කළුවර
තණ පලස මත ඇවිදිමි
සී සී කඩව යන පිණි
රැස් කරන්නට නොසිතමි


කාලය රකින මුනිවත
හෙළන සුසුමෙන් නොබිඳිණි
නොනිදන කුහුඹු සෙවණැලි
බිතු මතින් සිතුවම් වුණි


දිගු බැව් දනිමි මේ රැය
සඳට කෙටි මං නැතියෙනි..
මදනලට පිටු පෙරළිණි
මතකය පවා සසැළිණි




රසික ජයකොඩි
ජනවාරි 27 පාන්දර

සඳ ළඟ ඇය

ඇය
තමයි
රැය


නිසල
ඇස
සසැලෙන


වහින
සිහින
තුහින
යට
ඉහින

ඇඳෙන
විට
වද
විඳ
සඳ
මිලින
මල
වෙයි
මල්වර

සුළඟ
ඇයි
දඟ
මගෙ ලඟ...?

නිහඬ
නැත
නිහඬතාවය
හඬන
හඬ..



රසික ජයකොඩි

මතක මළගම

මලක මළගම නිමව
මතක බණ රැව් නගන
නෙතක කඳුළක් වුවද
ගඟක හැඩතල මවන


හිතට නොපෙනෙන තැනක
නතර කර ගමි කඳුළ
චිතකයට ගිනි තබන
අත ඇඟිලි උණුසුම්ය


නින්ද නැති සඳවතට
අන්දවන්නට සළුව
අන්දකාරය තනිව
වින්ද දුක් අපමණය


සොහොන් බිම මුල් අදින
පැළෙන් දළු නැගෙන විට
ඉතින් මියැදුණු සිහින
දකින්නේ කවුරුන්ද..?


පියෙන විට ඇස් රැයක
එසැණ තරු එළි නිවෙන
නිදන ජනවාරියක
හැළෙන මල් නිම් නොමැත


හිස් වුණත් සඳ එළිය
දොස් නගනු අනැවැසිය
වස්සානයේ කවිය
ඇස් පියා නැවතුණිය

රතු

ඇය රතුයි..

මළ ඉරක්
යට උපන්
සිහිනයක්
තරමටම
ඇය රතුයි

නිදි කිරන
ඔරුකඳක
හරි මැදින්
පින්තාරු
කළ ඉරක්
වාගෙමයි
ඇය රතුයි..

සුධාවල
පිරුවටය
මත ඉහුණු
ලේ බිඳිත්තක් වගෙයි
ඇය රතුයි


ලේ ගලන
පිහිතුඩක
සිනාසෙන
ඇපල් රත
ඇය වගෙයි
ඇය රතුයි


බොරදියක
නෙළුම් මල්
පිපෙන විට
දිය රතුයි
ඇය රතුයි

දරණ ලූ
හදවතක්
යට නිදන
ඇය රතුයි
හරි රතුයි

දුරුතු සිතුවම

සඳකඩපහණ

පාමුල

සිගරට් දුමත්

කවියක්..

උඳුවප් සිසිල

අවසන

ඉකිලයි

හංස ගීයක්..

අඩතැනි ගසක

සෙවණ'ත

මල් පියල්ලක
කඳුලක්..

වෙව්ලන හදැ'ති

මිනිසෙක්

අහසෙම වියයි

සළුවක්..

නිදියන

තණපතක් යට

පළිඟු ඇස්

පිණි බිඳුවක්..

ගොලුබෙලි ගමන
කෙළවර

ඇඳෙයි පියවර

අහුරක්..

වැලි කතරටත්

ඉතිරියි

දියවැලක් ගිය

ලකුණක්..

නම් නැති

සොහොන් කොතකත්

කොතැන හෝ ඇත

අකුරක්..