සුළඟට කියමි

( "මම යනවා එනවා.. ඒ මගේ හැටි..") - දෙබසකින් ඇහිලූ වචනයක්..

ඉතින් එය ඇත්තක්..
සුළඟක් කියන විට රහසක්..
එය කොහොමටත් ඇත්තක්...

ඒ වුණත් ඔබ
දුර සිට අරන් එන කවියට
මම නමක් දිය යුතු ම ද ?
එය නිදා උන් කවියක්
කිසිදින ඇස් නාරි'තැයි
මා සිතා සිටි
කවියක්...

මගෙ හිත යටත්
තිබුණා සුරුවමක්
කොහෙ හෝ අඳුරු මුල්ලක..
කාලයේ වැලි දූලි ඒ පිට...
කිරිදතක් සේ එය
යළි මතු වෙලා එනවිට
මෙතරම්ම සීතල
දැනෙන්නේ ඇයි මගේ කොපුලට...?

ගිම්හානයේ ගිනියම
දවන බව ඇත්තයි
නිම්නය...
ඒත් කොතැනක හරි
හැංගිලා ඇති ලපළුත්...
සුළඟකට පමණයි
එය සොයාගන්නට පුළුවන්..

ඉතින් දැන් මම හිනාවෙන්නම්..


වග වාසගම් නැති වුණත්
ඒ කවිය මට හරි හිතවත්..
සුරුවම දිසෙයි රැයටත්
තවම ලඹ දෙයි ලපළුත්...