Wednesday, December 2, 2009

දොළොස් මහේ කවිය


දොළොස් මසකට පසුව පැමිණි උඳුවප් සඳට
නුරා සෙවණැලි නොමැත: වෙහෙස පමණකි උරුම..
ඈත නිල් කඳු මතින් පැමිණි මග දෙස බලමි..
නිසොල්මන් මීදුමක් එ'මග ඉතිරිව තිබේ...

එදා මෙදියත මැවුණු මතු මහල් ප්රාසාද
කඩා පොළොවට වැටී මොහොතකින් දුහුලි විය..
අහුලමින් මතක මම ඒ මැදින් පය තබමි..
මලක් ඉතිරිව තිබේ
දැදුරු වුණ පුදසුනක..

කලෙක ආ මදනලම සැඩසුළඟ වුණු කලට
එදා ලඹ දුන් ලපළු වැටුණි ගිලනුන් ලෙසට..
හමා යන මාරුතය බොහෝ දේ ගෙන ගියද
සිහින ඉතිරිව තිබේ ලියමඩුලු යට තවම..

ජීවිතේ වසත් කල ගැවසෙමින් ඔබ අසළ
ලියූ කවි නිදනු ඇත පැරණි සටහන් පොතක..
සුළං අව් වැසි අතර තනි කළත් එය දිනෙක..
තවම ඉතිරිව තිබේ
පිටු අතර රැඳි කුසුම..

1 comment:

  1. Not new to me .The number of times I ve read , cannot remember .Excellent !!! Beyond words ...Good Luck for your poetry .Wish you will be doing your own book launch and get a chance to see that best moment .

    ReplyDelete