මේ මගේ ප්‍රේමය
හෙවත්
අඬන්නට ඉන්න ඇස.
අඬන්නට ඉන්න ඇසකට
විසුළුවට වුව
ඇඟිල්ලෙන් ඇන්නොත් ඔබ
මුලින්ම ගලනු ඇත්තේ
කඳුළකි ලේ රතු පාට.
කඳුළු ලුණු රස
බව සැබැයි,
එසේ වුව
කුමට සොයනුද
වෙහෙස වී එහි යට'රුත
ලුණු බිඳක්වත් ශේෂ නොකරම
වියැළිලා යයි නම් එය.
මම
මකුළු දැල.
බිත්තියේ ඈත මුල්ලක
හෙමි හෙමින් ලඹ දෙන
ඉඳහිට කළුවරක
මැස්සෙකුත් පැටලෙන,
හෙට උදෑසන
ඔබ
දුර සිට
අතුගා දමන්නට
නියමිත.
උඳුවප්
සුළං කෝඩය
ඒ ඔබ.
අන්තිම
තෙල් බිඳිත්තෙන්
දැල්වෙන
පහන් සිලකින්
ජීවිතය
මොහොතකට උදුරන.
රසික ජයකොඩි
2010 දෙසැම්බර්
මරු මචන්........... නියමයි....!!
ReplyDeleteහරිම ලස්සනයි හැමදාම වගේ.
ReplyDeleteමැණික්(සුළඟ)
අපූරුම අපූරුයි පදවැල...
ReplyDeleteබොක්කටම වැදුනා ...!!
ReplyDeleteජයවේවා !!
great!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteසුපිරි..!!
ReplyDeleteoya desen nam adanna epa dear ee desa api ta watinawa :CONSOLE nice and sad poem
ReplyDeleteI am crying for you and for me too .But still with the smallest hope ....
ReplyDelete