ඉල් මහේ රැයක

අඳුරු වැහිබර රැයක කඳුළු වගුරත අහස
රියසකද තෙතබරිව ඉබාගාතේ ඇදිණ..
නිදිබරිත ඇස් අරිත වීදියේ විදුලි එළි
පහන් තාරකාවක් අවසඟව බිම වැටිණ..

කල්පයක් ආයු ලැබ අගනුවර දිවි ගෙවන
තුඟු මහල් ප්රාසාද වීදි පසුකර ඇදෙන..
අකාලේ මිය ඇදුණ ප්රේමයක මතක බණ
කාලයේ සුළඟ දිග මා කරා පැමිණ ඇත..

බොහෝ දන ළය උපන් සිහින පා දුහුවිලිව
අඳුරු අහුමුලු අසළ වැතිර සැමගෙන් සැඟව..
පහුරු ගා නියෙන් එය වේදනා රැස් කරන
මේ රැයේ මා සදිසි තවත් මගියන් ඇතිද..?

මිණි ඔටුනු නැතද අභිමනින් හිස පළඳන්න..
කුරුටු ගෑ කවි තිබේ වසත් කල කෙළවරක..
කළු දුඹුල් බැඳුනු ගොළු සොහොන් කොත් යට සැඟව
එළි නිවුණු කණමැදිරි නොවැළපී සිටිනු ඇත..



රසික ජයකොඩි