නාඳුනන සුළං රැළි දිව ඇවිත් ඔබ ළඟට
නාඳුනන සීතලෙන් දෙකම්මුල් වසන විට..
දුර ඈත දේශයක නම නොදත් නගරයක
පුරුදු සෙවණැලි සොයා ඔබේ සිත දිවෙනු ඇත.
අඳුර හූමිටි තියන හුදෙකලා රෑ කලක
පිළිසිඳුණ සිහිනයක ඔබේ කටහඬ ඇසෙත..
බරැති හුස්මක් හෙළා ඇසේ නිදි ගැට බිඳැ'ර
තවත් කවි පෙළක මම දිග හරිමි මගේ හද..
උසැති එක්ටැම් ගෙයක කවුළු දොර පියන හැර
කුරා කුහුඹුවන් සේ දිවෙන මිනිසුන් අතර..
වීදි ගං ඉවුරු දිග වෙහෙසවා නිල් නයන
මැකී යන අවතාර යළිත් ඔබ සොයනු ඇත..
ගිම්හානයෙන් දැවෙන මලක් නොපිපෙන බිමක..
ගහකොළද ඇටකටුව හඬා වැළපෙන බිමක..
එදා මෙන් යළිත් හමුවන දිනක් නොම දැනම
දේශ සීමා නොදත් ප්රේමයක් රකිමි මම..
රසික ජයකොඩි
One I loved a lot ...Your own story has become mine too ...
ReplyDelete