ඇසළ අහසට

මේ ඇසළ අහසයි..
මෝසම් සුළඟ
සසලයි..

රොහොඹු තුඩු අග
දැවටෙන
රෑ සීතලට දිය හැකි
වග වාසගම් එමටයි..
ඒත් ඒ කුමටද..?
යළිත් හෙට දින මෙය
මග හැරුණ
සිහිනයක්
පමණයි..

අන්ධකාරය ඇවිත්
සඳවතුර පිසලයි
හැමතැනම කාංසිය
තවරයි..
උණුසුම්ම සුසුම වුව
පපුතුරට සිසිලයි..

පා පතුල් යට රැඳෙන
වැලි කැටයකට පවා
නිහඬ බව
උරුමයි..
ප්‍රේමයද
අතීතෙට යන මගක
සුරුවමක් විතරයි.
ආයෙ ආයෙත්
සුළඟ සසලයි
ඒ වුණත්
ජීවිතය
නිසලයි..



රසික ජයකොඩි
2010 ජූලි 01 වැනිදා
රෑ 12.05ට

අවසන් දවස...

වසන්තය ගෙවෙන දින පිපෙනා
මලකටත්... ඔව් නමක් තිබුණා
සුළං සැර දරාගනු නොහෙනා
එ'මල බිම වැටෙන තැන
පුංචි හිම කැට මිදී තිබුණා

නියං කල ආකහේ සරනා
වැහිලිහිණි පියාපත රිදුණා
තිත්ත ගනඳුරක ඇහැ අරිනා
දෙනෙත යට කොපුල මත
ප්‍රේමයක මං ලකුණු ඇඳුණා

සංසාර දොරකඩින් එබෙනා
මන්දාරමක් සිත'ග රැඳෙනා
සන්තාපයෙන්ම කවි ගොතනා
කන්දරාවක් සිහින
නින්ද යට කරවටක් ගිලුණා..

අවසාන සුසුම් පොද හෙලනා
හදවතක දිග පළල මනිනා
ඔබේ ඇස් යළි යළිත් පෙනුණා..
ගෙන්දගම් පොළොව පිට
හිස නගන සොහොන මත
විටින් විට ඒ එළිය දිළුණා
පුංචියට තරු ලකුණු පිපුණා..


රසික ජයකොඩි